Ήθελες έναν τίτλο στο τραπέζι σου

Οι αρνήσεις μας θυσία στο άπειρο
Η ψυχή μας ακόμη στην απόλαυση
ένα παπούτσι πεταμένο
δυο ρούχα κρεμασμένα στη ντουλάπα
ένα κεφάλι στην στάση του ξαπλωμένο όπως αναπαύεσαι στη στάχτη
Μύρισε την ανάσα του ξανθού κρανίου
είναι ζεστή στη φλόγα της ερήμου
βαθιά βήματα στην αγάπη
η ετικέτα που σου βάλανε δεν την αντέχεις
κρυμμένος ονειροβατείς
στην πίεση
Κοινωνική ματιά φοράς
μα τα γυαλιά σου εμποδίζουν την χροιά
αυθεντικού
Σε ομιλίες σπας
λυγίζεις οδοντογλυφίδες
σκίζεις χαρτάκια
κουρεύεις το λόγο σε αποτύπωμα ειρήνης
το τρέμουλό μας οδηγεί την νύστα σε καράβι αμφίβολο
η πορεία μας χαράχτηκε σαν από διάφανο λουλούδι στην άκρη του ματιού σου
θέλουμε ίσες πινελιές στο μπράτσο μας
να ακροζηλεύουμε την φυγή των αγγέλων
να πιάνουμε το χέρι στα κλεφτά όταν ο ήλιος αποσώνει τα λόγια του
λάμπεις
σχέδια στην άμμο στήνω
μιλάς
παραπατώ και αμύνομαι
ορίσαμε το είναι μας χωρίς περιστροφές
βγάλε τις λέξεις στο τραπέζι και μαγείρεψε
η τέχνη μας απόμεινε να στάζει υλικά
Κρύωσε η μάχη
πάγωσαν τα κράνη
τα δακρυγόνα μούχλιασαν
τα όπλα πήρανε μια βράση
Μη στέκεις ακίνητος, αγάπη μου
Σέρβιρέ με.