Η ιδέα

Ένα καζάνι που βράζει στο παραμυθικό τοπίο της στατικότητας.

Το σπάσιμο του πάγου στα εθελούσια σώματα.
Οι κραυγές ανύπαρκτες, ηχογραφημένες στο στούντιο της υποταγής.
Προχώρα και σύρε το ματωμένο χαρτί στο γραφείο.
Η σφραγίδα βουλώνει τα στόματα.
Ο τρόμος της απόλυσης, στοιχειωμένες υποσχέσεις.
Η μορφή δεν βράζει πια, μόνο σφίγγεται.
Ελπίδες και αναστολές ξοφλήθηκαν.
Ιδανικοί πελάτες δουλοφάγων.
Ένα σύννεφο καπνού αιωρείται στη σκέψη του ανεμοστρόβιλου εαυτού.
Δεν υπάρχει καπνός. Μόνο ΦΩΤΙΑ.