ωραία ιστορία θα διηγηθώ στην πολυθρόνα.
για μια αράχνη που ο ιστός της ξεσκίστηκε
κι αυτή απόμεινε να τον κοιτά. Τον ράβει που και που, προσθέτει και μπαλώματα, από αυτά υπάρχουνε πολλά.Θα πω και μια άλλη ιστορία. Για έναν ίσκιο που πίστευε πως δε θα πεθάνει ποτέ. Και τα κατάφερε, μόνο στοιχειώθηκε και έμεινε σ εκείνη την ξερή κουφάλα του δέντρου μέσα στα κόκκινα μανιτάρια.
Μια ακόμη θα λεγα, μα πήρε ο ύπνος την φθαρμένη πολυθρόνα. Είπα να κάνω την καρδιά μου ένα σκοινί να φτάσει τη θάλασσά μου. Μα η πολυθρόνα, σας ξανάπα, αποκοιμήθηκε.
Έμεινα ακίνητος να κοιτώ τη φθορά. Μούδιασμα στα κάτω άκρα και στα κύτταρα που δεν θέλει κανείς να μπλέκονται. Περπάτησα μέχρι το μικρό βράχο που είναι γεμάτος μαύρα φύκια. Ύψωσα το μαχαίρι και το βύθισα στις τύψεις μου. Μα όπως όλες οι ιστορίες με καλό τέλος, ζήσανε αυτές καλά...
για μια αράχνη που ο ιστός της ξεσκίστηκε
κι αυτή απόμεινε να τον κοιτά. Τον ράβει που και που, προσθέτει και μπαλώματα, από αυτά υπάρχουνε πολλά.Θα πω και μια άλλη ιστορία. Για έναν ίσκιο που πίστευε πως δε θα πεθάνει ποτέ. Και τα κατάφερε, μόνο στοιχειώθηκε και έμεινε σ εκείνη την ξερή κουφάλα του δέντρου μέσα στα κόκκινα μανιτάρια.
Μια ακόμη θα λεγα, μα πήρε ο ύπνος την φθαρμένη πολυθρόνα. Είπα να κάνω την καρδιά μου ένα σκοινί να φτάσει τη θάλασσά μου. Μα η πολυθρόνα, σας ξανάπα, αποκοιμήθηκε.
Έμεινα ακίνητος να κοιτώ τη φθορά. Μούδιασμα στα κάτω άκρα και στα κύτταρα που δεν θέλει κανείς να μπλέκονται. Περπάτησα μέχρι το μικρό βράχο που είναι γεμάτος μαύρα φύκια. Ύψωσα το μαχαίρι και το βύθισα στις τύψεις μου. Μα όπως όλες οι ιστορίες με καλό τέλος, ζήσανε αυτές καλά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου