Κάποτε ήρθε ένας αρουραίος με κόκκινο μουστάκι
είπε θα ισιάξω τον καιρό
θα δίνω μάχη για τα φύκια του αγρού
θα μάθω στα πουλιά να κολυμπάνε
τις νυχτερίδες να ξυπνάνε ξημερώματα
και είπε
είπε θα μάθω στα λουλούδια πως να ζουν δίχως νερό
θα κόψω τις κακές συνήθειες των προγόνων
Είπε
Είπε
Μια στάλα αλήθεια στα μάτια του είδαν όλοι
Μια στάλα ξέψυχο άφαγο ωμό ανταριασμένο κρέας δεν το είδανε
Δεν είχε ήλιο εκείνη την ημέρα
Δάκρυα έσταζε ο γαλάζιος μου εχθρός κουνώντας το γκρι παλτό του πέρα δώθε και ένας κεραυνός ραβδί στο μεγαλείο του
Χωρίς γυαλιά
Χωρίς μάτια
Χωρίς κρανία μουδιασμένα
Πτώματα χορεύανε και γράφανε την καταδίκη τους
Ελεήστε τη ζητιάνα
Οι μολυβιές στη δυστυχία σας τραβάνε δυο ματιές, τσακίζουν, φεύγουν πάλι
Κοινωνική κατακράτηση υγρών
Καθετήρας ιδανικός και απέραντος υψώνεται σαν μίσησε η ζωή την εξουσία κι είπε να πάει σ' άλλον τόπο
Κάποτε ίσιαξε ο καιρός και ο αρουραίος
Γιατί γι αυτόν μιλούσα χρόνια
αιώνες τώρα
ο αρουραίος
ναι
αυτός
το δίχως άλλο
έκοψε τις κακές συνήθειες των προγόνων
έμαθε στα λουλούδια πως να ζουν δίχως νερό
έδωσε μάχες για τα φύκια του αγρού
έμαθε στα πουλιά να κολυμπάνε
στις νυχτερίδες να ξυπνάνε ξημερώματα
κι ύστερα μην κοιτάτε παρακάτω
ο μύθος μου στέρεψε το μυαλό μου
ο Αίσωπος βουλιάζει στο καράβι τραβώντας για τον κόσμο πια των ιδεών
το γκρέμισμα να αποφύγει δεν κατάφερε
στους μύθους του πονήριες βρίσκαν μερικοί
ανόητα μικρά ανθρωπάκια
ήτανε μόνο μύθοι
τι φοβόσαστε;