η γραφή στα ακροδάχτυλα του σκοτωμένου
απαλές νότες κλώθουν μανία
σιγή πουθενά
τα φανάρια κοκκινίζουν στον χαμό του λυτρωμού
μια σταγόνα σκουπίζεις και ύστερα ξανά εδώ
μια σταγόνα ντροπής κυλάει σταθερά στο δρομάκι
μια συγγνώμη νισάφι δεν φτάνει
καλύπτει κουκκίδες στο χάρτη
απέναντι
δυο βήματα ίσκιος χωρίζει τα νύχια απ τα χέρια
τα πόδια μικραίνουν σαν γίγαντας πέσει με φόρα
στα νύχια
όλοι
στα νύχια
σκύψτε
όλοι
κι εσύ που ακούς μακριά στην αγάπη
τα μάτια στα αστέρια
κοίτα με λίγο που κλαίω
θα στάξω βροχή
Καπνό
και σταγόνες
Σταγόνες ντροπής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου